ویژگی های ساختاری تذهیب قرآن تاشی خاتون

در سدۀ هشتم هجری و در میان شرایط آشوب زدۀ ایران، هنرمندان بسیاری به خاطر حمایت های آل اینجو به شهر شیراز روی آوردند و باعث رشد فرهنگی و هنری این شهر شدند. حاکمان شیراز در این دوره از هنرمندان حمایت کردند و در سایۀ حمایت آنها نسخ ارزشمندی ایجاد گردید. نسخ بسیاری که گویای توانایی خوشنویسان و مذهّبان مکتب شیراز است. در میان نسخ ارزشمندی که از دورۀ آل اینجو به یادگار مانده است، مصحف معروف به قرآن تاشی خاتون به دلیل دارا بودن حدّ بالایی از هنر خوشنویسی و تذهیب فوق العاده در تاریخ هنر مکتب شیراز از جایگاه رفیعی برخوردار است. با توجه به اهمیتی که نسخۀ مذکور در تبیین ویژگی های تذهیب دورۀ آل اینجو دارد در مقالۀ حاضر سعی بر این بوده تا تحلیلی ساختاری در مورد شیوۀ تذهیب و تزئین این نسخۀ ارزشمند صورت گیرد. منظور از تحلیل ساختاری دستیابی به نحوۀ ارتباط اجزای اثر و نحوۀ ارتباط اجزا با کلیت اثر است. در این پژوهش که به لحاظ ماهیت پژوهشی توصیفی – تحلیلی است، اطلاعات با استفاده از شیوۀ ترکیبی کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده است؛ مطالعه و تعمق در تذهیب این نسخه قرآنی حاکی از آن بود که هنرمندان نوع تذهیب را متناسب با ویژگی های خوشنویسی اثر(خط محقق) در نظرگرفته اند تا صفحه آرایی و ترکیب بندی نهایی به ترکیبی هماهنگ و موزون تبدیل شود. از دیگر یافته های مهم این پژوهش به این نکته می توان اشاره کرد که هنرمندان به منظور ساماندهی نقوش تذهیب این قرآن ارزشمند ساختاری هندسی را در نظر گرفته اند.